Grenzen aangeven
zonder schuldgevoel
Zit je ’s avonds net gezellig met je partner en een kopje koffie op de bank, krijg je een appje; 'wil je me bellen, ik heb even je hulp nodig. Het is echt maar heel kort'.
Je baalt: je wilt nu rust, gewoon even niks. Maar ja, er wordt een beroep op je gedaan en je weet dat als je nu gaat bellen, je partner ook nog begint te ‘zeuren’. Want die wil ook wel even aandacht van je.
Je staat altijd klaar voor een ander. Dat weten je collega’s, familie en vrienden ook: daarom wordt er vaak een beroep op jou gedaan. Jij bent altijd bereid om te helpen en dat waarderen ze! Dit geeft je best een goed gevoel, je vindt het fijn om iemand te kunnen helpen, maar je merkt de laatste tijd dat je er steeds meer moeite mee krijgt.
Je bent ’s avonds moe en denkt regelmatig: Iedereen wil wat van me en als iedereen aan de beurt is geweest, en gekregen heeft wat hij nodig heeft, dán ben ik pas aan de beurt...
En wie helpt mij???
Het gaat je irriteren als mensen om hulp vragen, want je wilt met rust gelaten worden. En daar voel je je vervolgens ook weer schuldig over; 'je kunt toch best even iemand helpen, zoveel moeite is het toch niet? Waar zeur je nu over' ?
Een ander is altijd belangrijker
-denk je-
Wat er eigenlijk aan de hand is, is dat jij jezelf (misschien onbewust) op de tweede plaats zet. Al jouw behoeften, emoties en belangen zijn minder belangrijk dan die van een ander.
Denk je.
En als jij je altijd op de ander richt, -dit kan verschillende oorzaken hebben, waar ik in een ander blog op in zal gaan- worden jouw eigen behoeften niet vervuld. Je hebt het gevoel dat anderen je leegzuigen. En dat gebeurt ook: als jij jezelf op de tweede plaats zet, en pas aan de beurt bent als íedereen geholpen en tevreden is, kom je er niet meer aan toe om je eigen accu op te laden. Je zit heel laag in je energie en dat merk je aan alles. Je voelt je helemaal leeg en teleurgesteld.
Tijd voor verandering
om (burn-out)klachten te voorkomen
Veranderen is spannend; je weet immers wat je nu hebt en je moet maar afwachten, hoe het zal zijn, als je de dingen anders gaat doen. Hoe gaan je collega’s reageren als jij je alleen bij je eigen taken houdt en je niet meer alle brandjes voor hen blust…
Hoe zullen je vrienden reageren, als jij zegt dat je ze best wilt helpen, maar niet vandaag maar op een moment dat het jou goed uitkomt.
En wat zal je familie zeggen, als je ze verteld, dat je in plaats van 3 x per week, in het vervolg ‘maar’ 1 x per week je oude vader in het verpleeghuis gaat bezoeken.
Je voelt je schuldig als je nee moet zeggen, je bent misschien wel bang dat ze je niet meer leuk zullen vinden, of dat ze je veroordelen en nare dingen over je gaan zeggen. Want het feit is wel, dat zij meer moeten gaan doen, als jij niet alles meer voor iedereen oplost en altijd beschikbaar bent.
Is het overigens erg als een ander ook wat meer moet doen, zodat jij niet alleen de kar hoeft te trekken?
Er zijn situaties dat de ander niet doorheeft, wat én hoeveel jij eigenlijk doet. Als je dat niet zelf tegen die persoon zegt, kan hij dat ook niet veranderen...
Kies voor 'schuldgevoel'
in plaats van frustratie en wrok
Ik hoor je nu al denken, dat ik gek geworden ben: ‘hou op zeg, ik wil mij helemaal niet schuldig voelen’. Nou, dat snap ik helemaal hoor. 😉Maar houdt dit altijd in gedachten;
Als je door iets te weigeren, wordt opgezadeld met een schuldgevoel
terwijl je wrok of frustratie koestert als je ja zegt
kies dan voor het schuldgevoel
Juist als je iets wel doet, terwijl je het niet wilt, maar omdat je denkt het te ‘moeten’, ontstaat er irritatie en wrok; ik moet ook altijd helpen, niemand doet het, dus ik doe het maar weer, ik draai er altijd voor op…
De kans is groot dat je verbitterd raakt, dat kost je zóveel energie. Wrok en verbittering zijn absoluut niet goed voor je. Dat vreet aan je, denk maar eens aan je frustratie als je net lekker met een kopje koffie op de bank zit. Je kunt er veel klachten door krijgen, denk aan een gestrest gevoel, somberheid, depressieve gevoelens en ook lichamelijke klachten.
Het schuldgevoel verdwijnt uiteindelijk
Het is dus beter om voor het ‘schuldgevoel’ te kiezen. Dat voelt eerst echt wel raar hoor, want je wilt je helemaal niet schuldig voelen, dat is een ongemakkelijk gevoel. Als je toch kiest om voor jezelf, je eigen behoeften, emoties en belangen te zorgen, voelt dat eerst heel egoïstisch. Je bent dat helemaal niet gewend.
Je zult merken dat als je dit vaker doet, het schuldgevoel zal afnemen. Het voelt daarna misschien eerst nog wat ongemakkelijk maar het zal je steeds beter af gaan. Je zult merken dat je je ook beter gaat voelen. Je laat jezelf niet meer leegzuigen en dat bespaart je veel energie. Wrok en frustraties zijn namelijk hele grote energievreters…
Er komt dan weer balans tussen geven en nemen/ontvangen. Het is fijn om iemand te helpen omdat je dat wilt en niet omdat (je denkt) het moet. En zo is het ook bedoeld.
Wil jij je grenzen leren aangeven, maar vind je het ook heel spannend en durf je het eigenlijk niet zo goed? Dat snap ik helemaal hoor. Stuur mij dan even een berichtje en dan help ik jou. We onderzoeken ook wát het nu precies zo lastig voor je maakt, zodat we dit probleem bij de oorzaak kunnen aanpakken.
Grenzen kunnen stellen zonder schuldgevoel, dat is ook mogelijk voor jou!
Nog even dit; krijg inzicht in hoe het werkt in jouw hoofd
Je kan de video binnen enkele minuten na het opvragen bekijken op het moment dat het jou uitkomt.
De video geeft je nieuwe inzichten waardoor jij jezelf beter begrijpt. Dit moet eigenlijk iedereen weten want dan kan je gelijk een begin maken om weer rust in je hoofd en leven te krijgen.
Reactie plaatsen
Reacties