FAALANGST EN DEPRESSIE

Helaas liep ze tegen haar grenzen aan. Maar opgeven is geen optie, toch? Ze ging maar door en door.
Totdat ......
Toen lukte het niet meer.

Nu heeft ze enorm veel last van onder andere depressieve klachten en faalangst. Ze kan zich totaal niet concentreren
op haar studie. Eigenlijk op niets. Haar gedachten malen maar door haar hoofd. Ze wordt er doodmoe van. En slapen lukt niet. Bestaat er ook nog zoiets als een uitknop  voor je hoofd?

's Ochtends heeft ze totaal geen fut om uit bed te komen. Laat mij maar liggen denkt ze, zonder mij is het voor iedereen leuker. Wat heb ik nog toe te voegen. En eigenlijk heb ik gewoon geen zin. Ik ben moe!

Zaterdag een feestje. Iedereen verwacht dat ze komt. Geen zin? Dan maak je toch zin! En anders helpt een beetje alcohol wel. Niet zo piekeren Lisa, zie het van de zonnige kant.

Ze durft soms amper nog de deur uit. Als ze daar alleen maar aan denkt, lijkt het of er spontaan een strakke band om haar borstkas komt. Ze kan niet goed ademhalen. Begint te zweten en raakt min of meer in paniek.

GGZ

Na heel veel piekeren beseft Lisa dat het zo niet verder kan. Ze neemt een hele grote stap; ze gaat hulp zoeken. Vreselijk, spaans benauwd wordt ze als ze eraan denkt! Maar toch, zo dapper!

En zo komt Lisa in de 'mallemolen van de GGZ' terecht. Maar goed dat ze van te voren niet wist dat er zulke lange wachttijden zijn. Heb je eindelijk de stap gezet, jezelf overwonnen om toe te geven dat het niet lukt en dan maanden
moeten wachten voordat je geholpen wordt.

Lisa wordt er moedeloos van.

RUST IN JE HOOFD

Haar moeder heeft op Facebook berichten over mijn coaching gelezen. 'Rust en overzicht in je volle hoofd. Wil jij dat ook'? 
En iets over een 'uitknop' heeft ze gelezen. En dat het snel en doelgericht werkt.

Haar moeder belde mij donderdagavond om 10 uur op. De nood was hoog. Ik had vrijdagochtend nog een plekje vrij en Lisa stond om 11 uur bij mij op de stoep.

Ik heb Lisa uitgelegd hoe 'het werkt' in haar hoofd. Daarna heeft zij zelf, alle informatie in haar hoofd geordend en een vaste plek gegeven. Ze heeft visueel een houtkachel gemaakt die ze buiten haar hoofd heeft gezet. Daar kan ze alle negatieve informatie in stoppen. Al die vervelende gedachten en opmerkingen die doorlopend door haar hoofd gaan.
En die nare gevoelens.

Verder heeft zij een mooi notitieblok gemaakt waar ze alles wat ze nog moet doen in kan "schrijven". Ze heeft ook een buro gemaakt waar ze alle informatie voor haar studie in kan opbergen. En een groot hart, voor alle positieve dingen. Dat waren er toch nog veel meer dan ze had gedacht! En zo heeft Lisa zelf, alles wat onbelangrijk en eigenlijk ballast was 'weggegooid' en verder alle informatie netjes geordend zodat ze het gelijk weer terug kan vinden. 

Dat geeft gelijk rust en overzicht!

Dat was de eerste stap.

Daarna zijn we met haar faalangst aan de slag gegaan. We hebben een aantal situaties die haar veel spanning gaven, geneutraliseerd. Ik stelde vragen en Lisa is daarmee zelf aan de slag gegaan. Ze hoefde mij niets over de inhoud te vertellen. Dat vond ze heel prettig en veilig.

Een hele strakke band om haar borstkas heeft ze in gedachten doorgeknipt. "Wat geeft dat een lucht zeg", zo zei ze. En die dikke prop in haar keel heeft ze ook verwijderd. Nu kan ze normaal praten. En haar ademhaling wordt ook rustiger. Een heel naar plaatje van een bepaalde gebeurtenis heeft ze veranderd. De feiten blijven hetzelfde want het is echt gebeurd maar de negatieve lading is eraf. Ze beleeft het nu als neutraal.

Zo fijn!

En ze had ook iets naars bedacht wat er misschien op het station zou kunnen gebeuren. Ze zag het helemaal voor zich en verkrampte dan helemaal. Ook dat hebben we geneutraliseerd. Ze staat nu ontspannen op het station.

Samenwerken, hoe mooi is dat!