Mantelzorg, valt het jou ook zo zwaar?
Een tijdje geleden heb ik Diana (niet haar echte naam) 59 jaar, mogen coachen. Diana komt een uit een groot gezin.
Vaak wordt er gezegd dat een vader of moeder beter 10 kinderen kan groot brengen, dan dat 10 kinderen hun vader of moeder in hun laatste levensjaren ondersteunen en verzorgen.
Dit ervaart Diana ook.
Diana doet haar uiterste best om haar ouders te helpen.
Ze woont niet zo ver bij hen vandaan en haar eigen kinderen zijn volwassen. Dat is niet bij alle broers en zussen van Diana het geval.
En ja, als jij nog een jong gezin hebt en een baan, dan valt het ook niet altijd mee om mantelzorg te verlenen.
Worden de mantelzorgtaken eerlijk verdeeld?
Omdat Diana het in de ogen van verschillende broers en zussen niet zo druk heeft wordt er veel van haar verwacht. En zij doet ook haar uiterste best. Maar de ouders krijgen steeds meer beperkingen, lichamelijk en geestelijk en eigenlijk is het niet meer verantwoord dat zij nog op zichzelf wonen.
Omdat Diana er heel vaak is om hen te helpen ziet zij ook dat het niet meer gaat. Diana bespreekt met haar broers en zussen dat er toch echt meer hulp nodig. En ja, juist de broers en zussen die zelf het minste doen weten heel goed te vertellen hoe het verder moet; Diana kan wel meer hulp verlenen; zij heeft immers geen kinderen meer thuis en ook geen baan buitenshuis. Dat ze ook nog 3 dagen op haar kleinkinderen past vergeten ze maar even.
Dus, Diana is volgens hen de aangewezen persoon om nog meer te helpen.
Want zij zelf hebben geen tijd. Of de ouders moeten naar een verpleeghuis. Of Diana dat wil regelen?
Overbelast
Dit komt hard binnen bij Diana! Ze doet al zoveel voor haar ouders en kleinkinderen, ze kan niet nog meer doen, en ze heeft toch broers en zussen die ook hun verantwoording moeten nemen?
Diana is moe. Erg moe. Zij slaapt slecht en is een deel van de nacht hard aan het werk in haar hoofd. Haar gedachten blijven maar door en door gaan. Wie zorgt er nu voor haar ouders? En al het commentaar van degenen die zelf niets doen maar precies weten te vertellen hoe zij haar tijd moet indelen. En al die kleine en grotere ergernissen, ook uit het verleden, komen steeds naar boven. Maar ook de zorgen om haar eigen kinderen want daar speelt zich ook van alles af.
Diana kan het niet loslaten. Ze wordt helemaal “gek” van zichzelf.
De situatie kan zij niet zomaar veranderen. Haar ouders moeten geholpen worden en dat doet zij ook met liefde maar al het 'gedoe en gezeur' er omheen kost haar nog de meeste energie.
Zo gaat het wel makkelijker.....
Diana heeft bij mij geleerd hoe zij haar rust in haar hoofd kan krijgen. Alle gedachten, gebeurtenissen en ergernissen, het is allemaal informatie die door haar hoofd blijft rondgaan. Ze heeft alle informatie een eigen plek gegeven en dat geeft al gelijk rust en overzicht.
En nadat Diana inzicht gekregen heeft hoe het 'werkt' in haar eigen hoofd en ook hoe dat bij anderen 'werkt' kreeg ze al meer grip op de situatie. Zij kan de feiten niet veranderen maar wel haar beleving van al die ergernissen die haar zoveel energie kosten en constant door haar hoofd maalden. Zij heeft al die negatieve informatie op een andere manier opgeslagen zodat zij er geen last meer van heeft.
En dit bespaart haar zoveel energie.
Haar ouders moeten verzorgd worden, dat kan niet anders. Maar omdat Diana weer rust en overzicht in haar hoofd heeft én niet constant meer wordt getriggerd door gebeurtenissen uit het verleden, kan zij nu ook heel goed haar grenzen aangeven.
Zij bepaalt nu zelf wat zij kan en wil doen. Niet haar familie.
Het besef dat zij zelf de regie heeft en dat niet alles haar maar “overkomt” dat geeft haar heel veel energie.
Wil je hier meer over weten of heb je andere vragen? Stuur mij dan even een geheel vrijblijvend berichtje en ik neem contact met je op om te kijken wat ik voor je kan betekenen. Ik help je graag!
Reactie plaatsen
Reacties