Rekenen is moeilijk

Als de andere kinderen allang klaar zijn ben jij nog niet eens op de helft van je sommen. Die moet je thuis afmaken.

Zucht.

Weer minder tijd om te spelen en dat doe je juist zo graag. En zo gaat het iedere dag. Je vindt het zo stom van jezelf dat je de tafels niet kunt onthouden.

Lezen lukt niet

En lezen wil ook niet goed. Als je hardop moet lezen ben je bang dat de kinderen jou stiekem uitlachen. Je hebt ze echt wel door. Je hakkelt ook zo, en je leest zulke rare woorden. Je denkt: ik kan ook helemaal niks.

Je wordt er moedeloos van.

School vergeten

Als je thuiskomt vraagt mama hoe het op school was. Goed, zeg je, en je gaat gelijk een spelletje doen op de computer.
Je hebt helemaal geen zin om te praten. Eigenlijk wil je rust en alles van school vergeten.

Even alleen zijn.

Mama gaat eten koken. Je zusje loopt een paar keer achter jou langs en ze raakt jou per ongeluk aan.
Daar word je chagrijnig van. Even later begint jouw zusje luidkeels te zingen. En stomme geluiden te maken.

Er ontploft iets in jouw hoofd

Dat kan jij er niet meer bij hebben.
Er "ontploft" iets in jouw hoofd.
Jij wordt boos.
Heel erg boos.

Je slaat jouw zusje heel hard. "Het moet afgelopen zijn" roep je. "Dat gezeur van haar, ik word er helemaal naar van". Je mag je zusje niet slaan en je moet van mama even op jouw kamer gaan zitten. Onder het eten ben je nog steeds boos.
Maar waarom? Wat je zusje deed was eigenlijk niet echt heel erg.

Je begrijpt het zelf niet. Maar al die geluiden en bewegingen; daar word je helemaal niet goed van. Dat weet je zeker.

Na het eten moet je de rekensommen van school nog afmaken. Je wilt het echt snel doen want als je klaar bent mag je weer achter de computer. Je begint gelijk. Maar als je het schrift open doet voel je ook gelijk weer de kriebels  in jouw buik.
Je zucht diep.

Het lukt niet. Het lijkt wel of alles in jouw hoofd ronddraait.

Jouw hoofd zit helemaal vol

Je kunt niet eens meer nadenken. Jouw hoofd zit helemaal VOL. Je wordt er helemaal naar van.  En eigenlijk wil je zo graag gaan spelen.

Hoe kan het anders?

Papa en mama zeggen dat het zo niet meer gaat. Het moet anders. Maar hoe anders, kan dat wel?
 

Hoe zou het zijn als het in jouw hoofd gewoon rustig is? Zodat er weer ruimte in jouw hoofd is voor nieuwe dingen. En je niet van alle dingen die er om jou heen gebeuren zo geprikkeld wordt? Als je de tafels wel kunt onthouden. En daardoor rustig kunt werken op school.
De andere kinderen mopperen niet op jou, want je bent gewoon lekker aan het werk. Draaien en wiebelen is niet meer nodig, je weet de meeste antwoorden al heel snel. En je bent niet meer als laatste klaar.

Als je thuis bent hoef je niet meer iedere dag je rekenwerk te doen. Dat heb je op school al af afgekregen. Je hebt lekker veel tijd om te spelen.
En jouw zusje? Eigenlijk is ze best leuk en je hebt nu geen last van haar zingen. En dat komt allemaal doordat je rust en ruimte hebt gekregen in jouw volle hoofd.

Rust in jouw hoofd